De bruikbare diameter van de houten schijven is 22 mm. Hoe groot kan dan het vierkant zijn dat binnen die maat geprint kan gaan worden. Lang leve Pythagoras, die 22 mm gekwadrateerd, gedeeld door 2 en hiervan weer de wortel getrokken. De uitkomst daarvan is iets meer dan 15,5 mm. Gewoon dus op zeker gaan en als maximale maat 15 mm aan gaan houden.
De grootste maat van iedere rune mag dus maximaal 15 mm zijn. Is die rune te groot, dan verkleinen en als die rune te klein is, dan natuurlijk vergroten. De houten schijven zelf zijn 25 mm doorsnee, dus aan alle kanten valt er dan 5 mm af waarin niet geprint kan worden.
Aan de hand van deze gegevens kan niet alleen iedere rune op de goede maat worden gemaakt voor het graveren, maar kunnen ook de linker en ondermarge berekend gaan worden aan de hand van de maten van die rune zelf. Het verschil tussen de daadwerkelijke maat en die 15 mm moet door 2 worden gedeeld en daar moet die 5 mm bij worden opgeteld.
Met die instellingen zal iedere rune gegraveerd moeten gaan worden. Om te beginnen zullen er vijf sets gegraveerd gaan worden, vier voor Monique en een voor mezelf. Ook zal ik dan een nieuwe werpmat moeten gaan maken, want degene die ik al had gemaakt heb ik aan Monique gegeven.